İbrahim Efendi

‘’Seyyid Osmanlı şeyhülislamı.’’ 1701’te Şebinkarahisar’da doğdu. Ulemâdan Şarkîkarahisarlı ‘’Şebinkarahisar’’ Kadı Osman b. Mehmed Efendi’nin oğludur. İlk öğreniminden sonra 1715’de İstanbul’a giderek amcasının oğlu Rumeli kazaskeri Zeynelâbidîn Efendi’nin yanına yerleşti ve kızı ile evlendi. Burada aklî ve naklî ilimleri tahsil etti ve 1718’da mülâzım oldu. Bu arada kazasker kâtibi Refî Efendi’den ta’lik yazı meşkederek icâzet aldı.

1725’de Zeynelâbidîn Efendi’nin Mekke kadılığına tayin edilmesi üzerine ona refakat etti, hac farîzasını yerine getirdi ve Cidde nâibi oldu. İstanbul’a dönüşünde müderrisliğe yükseltildi. 1755’te Selânik kadılığına getirildi. 1760-61 Şam kadılığına tayin edildi ve Mekke pâyesini aldı. Murâdî, hastalığına rağmen Şam’daki vazifesine başladığını, babası Şam’ın Hanefî müftüsü olan Ali el-Murâdî ile yakınlık kurduğunu ve Şam Süleymaniye Medresesi’nde verdiği fıkıh derslerine katıldığını belirtir (Silkü’d-dürer).

23 Kasım 1767’de İstanbul pâyesini alıp İstanbul kadısı olan İbrâhim Efendi, görev süresi dolduğunda nakîbüleşraf ve ardından Anadolu kazaskerliği pâyesiyle 1769’te ikinci defa İstanbul kadısı oldu. 1773’te ikinci defa olarak nakîbüleşraf olduktan sonra 18 Haziran 1776 Rumeli kazaskerliğine yükseltildi (Edib Mehmed Efendi.). Bu vazifeden 1777’te azledildi ve reîsülulemâ sıfatıyla anıldı. 15 Temmuz 1779 ikinci defa olarak Rumeli kazaskerliğine getirildi ve 1780’te bu vazifeden ayrıldı. 12 Eylül 1782 şeyhülislâm oldu. Altı ay beş gün bu makamda kaldı ve görevi sürerken 19 Mayıs 1783’de vefat etti. Sultanselim semtinde Beyceğiz’de kayınpederi Zeynelâbidîn Efendi’nin yanına defnedildi (Murâdî Devhatü’l-meşâyih).