Öfke, kontrol edilmesi gereken bir duygudur.
Günümüzde, bedeli ödenmeyecek, telafisi zor nice üzücü olaylar, öfke neticesinde ortaya çıkmaktadır.
Nice aile yuvalarının yıkılmasına, dostluk, akrabalık ve komşuluk ilişkilerinin bozulmasına öfke sebep olmaktadır.
Peygamber Efendimiz sav ashabıyla otururken bir adam dikkatini çekti.
Adam; karşısındakine var gücüyle bağırırken yüzü kıpkırmızı kesiliyor, şah damarı boynun da belirgenleşiyordu.
Öfkenin alevi yüzüne yansırken, kırıcılığı da sesinde çınlıyordu.
Onun bu hali üzerine Rahmet peygamberi yanındakilere dönerek o sakin ve huzur veren sesiyle şöyle demişti; Öyle bir söz biliyorum ki, eğer şu kişi o sözü söylerse, öfkesi yok olur gider. Eğer bu adam ''EUZÜ billahi mine şeytanirra-cim'' derse, öfkesi diner.Bunu duyan sahabiler hemen adamın yanına gelerek şeytandan Allah'a sığınmasını, yani, euzü besmele çekmesini söylemişler ama o, Ben deli miyim de bunu yapacağım'' diyerek itiraz etmişti.
Onun deli olmadığını Peygamberimiz de biliyordu.
Oysa öfkesi onu delirmiş gibiydi. Resulü Ekrem de onun bu halini gördüğü için Allah'ın engin merhametine
sığınmasını ve şeytandan uzak olaşmasını da istemişti.
BİR HADİS:
Ey Allah'ın kulları Elbette tedavi olun. Muhakkak ki Allah bir hastalık ihtiyarlık hariç her hastalığın şifasını veya devasını yaratmıştır.(Tirmizi)
BİR AYET:
Andolsun, insanı biz yarattık ve ona verdiği vesveseyi de biliriz.Çünkü biz şah damarından daha yakınız.(Kaf; 50-16)