Türk masalları sadece eğlence aracı olarak değil, aynı zamanda toplumsal hafızanın taşıyıcısı ve milli kimliğin bir yansıması olarak da büyük bir öneme sahiptir. Halk arasında dilden dile dolaşan bu hikayeler, zamanla yazılı edebiyatın bir parçası haline gelmiş ve Türk edebiyatına derin izler bırakmıştır.
Türk masalları, genellikle iyilik ile kötülüğün mücadelesini, aklın ve cesaretin zaferini, yardımlaşmanın ve dürüstlüğün önemini anlatan evrensel temalar içerir. Ancak bu evrensel temalar, Türk kültürüne özgü motifler ve karakterlerle zenginleştirilmiştir. Örneğin, Keloğlan, saf ve fakir bir köy çocuğu olarak, zekâsı ve dürüstlüğü sayesinde zorlukların üstesinden gelen ve sonunda mutluluğa kavuşan bir halk kahramanıdır. Keloğlan'ın hikayeleri, halkın içinde bulunduğu sosyoekonomik koşulları, fakir ama temiz kalpli insanların zenginlere karşı kazandığı zaferleri simgeler ve bu hikayeler, yüzyıllar boyunca halkın moral kaynağı olmuştur.
Bu masalların yazılı edebiyata geçişi, Osmanlı döneminden başlayarak Cumhuriyet döneminde de devam etmiştir. Özellikle Tanzimat dönemi yazarları ve aydınları, Batı edebiyatı ile tanışmanın getirdiği yeniliklerle birlikte, halk edebiyatına da yönelmişlerdir. Bu dönemde Ziya Gökalp gibi yazarlar, halk masallarını derleyip yazıya geçirerek, milli kimliğin inşasında bu masalların rolünü vurgulamışlardır. Gökalp'in derlediği masallar, Türk milletinin ortak değerlerini ve kültürel mirasını yansıtarak, edebiyatımıza zengin bir kaynak sunmuştur.
Eflatun Cem Güney, Cumhuriyet döneminde Türk masallarını derleyip yazılı hale getiren önemli bir isimdir. Onun çalışmaları sayesinde, pek çok Türk masalı unutulmaktan kurtarılmış ve bu masallar, edebiyatımıza kazandırılmıştır. Güney, masalların orijinal yapısını koruyarak, onları eğitim ve kültür aracı olarak sunmuştur. Bu çalışmalar, çocuk edebiyatının gelişmesine de büyük katkı sağlamıştır.
Türk masallarının edebiyatımızdaki izleri, sadece derleme çalışmalarıyla sınırlı kalmamış, aynı zamanda modern Türk edebiyatına da ilham kaynağı olmuştur. Örneğin, Nazım Hikmet gibi yazarlar, masallardan esinlenerek şiirlerinde ve hikayelerinde masalsı öğelere yer vermişlerdir. Hikmet'in "Sevdalı Bulut" adlı eseri, bir masal tadında yazılmış ve halk masallarının diline ve ruhuna sadık kalınarak oluşturulmuştur. Bu eser, masalların içindeki derin felsefi ve insani mesajların modern edebiyata nasıl taşınabileceğinin güzel bir örneğidir.
Benzer şekilde, Yaşar Kemal de romanlarında Türk masallarının etkisini derinlemesine hissettiren yazarlardan biridir. Onun "İnce Memed" ve "Demirciler Çarşısı Cinayeti" gibi eserlerinde, halk masallarından gelen kahramanlık, adalet arayışı ve ezilenin yanında olma temaları belirgin bir şekilde görülür. Kemal, halk masallarının büyülü dünyasını ve onların toplum üzerindeki etkisini modern bir anlatı diliyle harmanlayarak, edebiyatımızda kalıcı izler bırakmıştır.
Sonuç olarak, Türk masalları, sözlü kültürün bir parçası olarak başladıkları yolculuklarını yazılı edebiyatın önemli bir bileşeni olarak sürdürmektedir. Bu masallar, Türk toplumunun ortak hafızasında derin izler bırakmış, edebiyatımıza karakterler, temalar ve anlatı yapıları kazandırmıştır. Halktan yazıya geçen bu hikayeler, sadece geçmişi değil, aynı zamanda geleceği de şekillendiren güçlü birer kültürel mirastır. Türk edebiyatı, bu masallar sayesinde zenginleşmiş ve milli kimliğin inşasında önemli bir rol üstlenmiştir.
