Evvel başta kirli dünya,
Saz ile aldattı beni.
Dilber geline benzeyip,
Naz ile aldattı beni.
Gafletle, kaynayıp taştık,
Şeytan şerrine bulaştık,
Hilesi çok aşka düştük,
Bâz ile aldattı beni.
Fayda dediler ziyanı,
Gösterip nice hûbanı,
Yok imiş sonu payanı,
Söz ile aldattı beni.
Dünya benzer ergen kıza,
Bezeyip gösterdi bize,
Rahat vermez, her gün eza,
Yüz ile aldattı beni.
Dünya evvel kendin övdü,
Tutam desem yüz çevirdi,
Hiva’ya dek yurttan kovdu,
Tuz ile aldattı beni.
Bu mekana konan göçtü,
Erler ukbaya ulaştı,
Hadsiz yıllar gelip geçti,
Yaz ile aldattı beni.
Zelili, çekti cevrini,
Görmedik güzel devrini,
Yad ettirip o Gürgeni,
Boz ile aldattı beni.
Türkmen şairi Zelili
Yar Senden:
Yanakları lalem, fıstık dehanım,
Ben dönerim, gönlüm dönmez yar
senden. Yüzü gül menekşem, dudu
zebanım, Ben dönerim, gönlüm dönmez
yar senden. Ferhat ‘’Şirin’’ diye, bunca
gezmiştir, Mecnun’u Leyla’nın derdi
ezmiştir, Deme ki; ‘’Yar benden elin
üzmüştür’’,Ben dönerim, gönlüm dönmez
yar senden. Çıkmak olmaz Yaradan’ın
emrinden, Ademoğlu görür biri birinden,
Ölen aşık yoktur maşuk cevrinden,
Ben dönerim, gönlüm dönmez yar
senden. Bu yalan cihanda sensin dayancım,
Gevherim, hazinem, madenim, gencim,
Maksadım, muradım, gönül eğlencem,
Ben dönerim, gönlüm dönmez yar
senden. Zelili der, benim Döndü Han’ım
sen, Cesedim içinde şirin canım sen,
Gözümden sakındığım, mihribanım
sen, Ben dönerim, gönlüm dönmez yar
senden.
