İslam'ın doğuşundan şu içinde bulunduğumuz zamana kadar birçok müslüman milletler,
Allah'ın dinine yardımcı olmuşlardır.
Kıyamete kadar da İslam ümmetinden bir topluluk bu Din-i mübin'i ayakta tutmaya devam edecektir.
''Ey iman edenler!
İçinizden kim dininden dönerse, Allah onun yerine ileride öyle bir millet getirir ki;
Allah onları sever, onlar da Allah'ı severler. Mü'minlere karşı alçak gönüllü, kafirlere karşı başları dik ve güçlüdürler.
Allah yolunda cihad ederler,hiçbir kınayıcının kınamasından korkmazlar.
İşte bu, Allah'ın öyle bir lütfu ihsanıdır ki, onu dilediğine verir.
Allah'ın lütfu geniştir, her şeyi bilendir.''
(Maide; 54)
Bazı Osmanlı müfessirleri, bu Ayet-i kerime'de; Araplar'dan sonra İslam'ın bayraktarlığını üstlenen Osmanlı Türkleri'ne işaret edildiğini söylemişlerdir.
Gerçekten de Osmanlı hanedanı;
din-i İslam'ın bekasını ve vatanın muhafazasını gaye edinerek cihanşümul bir devlet kurmuş ve İslam'ın nurunu cihanın dört bir köşesine yayarak,
Türk Milleti'nin Ayet-i kerime'de zikredilen vasıflara mazhar bir millet olmasının öncüsü olmuşlardır.
Oruç Beğ;
''Tevarih-i Al-i Osman'' adlı eserinde;
Osmanlı padişahları'nın ''İ'la-yı Kelimetullah''
ve vatanı muhafaza yolunda gösterdikleri gayreti, küfrü ve kafirleri yok etme yönünde sarfettikleri büyük azmi övgü ve takdire şayan bulmuş, bu hanedanın İslam hükümdarları arasında zikredilmeye değer çok büyük işler yaptığını cihana duyurmuştur.
Bunların kıssaları asıldır. Zira bunlar gazilerdir ve galiplerdir.
Hakk Te'ala'nın buyruğu üzerine yürüyücülerdir.
Fi sebili'llah Hakk yoluna durmuşlardır.
Gaza malını cem edip Cenab-ı Hakk'ın yoluna sarf edicilerdir.
Sırat-ı müstakim üzre olup, Hakk'dan yana gidicilerdir.
Din yoluna gayretlilerdir.
Dünyaya mağrur değillerdir. Şeriat yolunu gözeticilerdir.
Ehl-i şirkden intikam alıcılardır ve garibleri sevicilerdir.
Ondördüncü asrın başında kurulan Osmanlı Devleti, dünya tarihinde eşi ve emsali görülmemiş bir yapıya sahipti.
Asr-ı saadet ve Hulefa-i raşidin devirlerinden sonra hak ve adalette çok dikkatli, İslam ve ehl-i sünneti yaşamaya çok riayetli idi.
Dünya tarih sahnesinde yüzyıllar boyunca hüküm sürüp, müstesna yeri olan Osmanlı İmparatorluğu, Avrupa, Asya ve Afrika'da İslam dininin yayılması
için büyük bir aşk ve şevkle mücadele ve mücahede etmiş, kuruluşundan yıkılışına kadar İslamiyet'in bayraktarlığını yapmıştır.
Başlangıçta bir beylik iken çok kısa zamanda imparatorluğa dönüşen Osmanlılar;
gerek zamanının gerekse günümüzün tarihçi ve ilim adamlarının dikkat ve hayranlığını celbetmiştir.
Osmanlı gitti huzur bitti:
Bu uğurda yaşadıklarından dolayı onlar için yaşam da, ölüm de birdi.
Onlar İslam'dan uzak ve şerefsizce yaşamaktansa ölümü tercih ediyorlardı.
Bugün Osmanlı coğrafyası olan Irak, Suriye, Yemen ve Libya taş üstüne taş kalmadı.
Zalim batılılar ve diğer İslam düşmanı devletler, Osmanlı coğrafyasında yaşayan müslümanların erkek, kadın ve çocuk demeden öldürüyor.
Evleri harabe, geride kalan çocukları yetim, kadınları dul kaldı.
Bugün Akdeniz sahilleri cenaze yığınağına dönüştü.
Evet; Osmanlı gitti huzur bitti.
***
''Ya Rab, bu uğursuz gecenin yok mu sabahı?
Mahşerde mi biçarelerin, yoksa felahı!
Nur istiyoruz...Sen bize yangın veriyorsun!
Yandık! diyoruz...Boğmaya kan gönderiyorsun!
Esmezse eğer bir ezeli nefha, yakında
Ya Rab, o cehennemle bu tufan arasında
Toprak kesilip, kum kesilip Alem-i İslam;
Hep fışkıracak yerlerin altındaki esnam!
Bizar edecek, korkuyorum, Cedd-i Hüseyn'i
En sonra, salib ormanı görmek Harameyn'i
Bin üç yüz otuz beş senedir, arz-ı Hicaz'ın
Ateşli muhitindeki suzişli niyazın
Emvacı huruş-aver olurken melekuta
Çan sesleri boğsun da gömülsün mü sükuta?
Sönsün de, İlahi, şu yanan meş'al-i vahdet
Teslis ile çöksün mü bütün aleme zulmet?
Üç yüz bu kadar milyonu canlandıran iman
Olsun mu beş on sersemin ilhadına kurban?
Enfas-ı habisiyle beş on ruh-u leimin
Solsun mu o parlak yüzü Kur'an-ı Hakim'in?
İslam ayak altında sürünsün mü nihayet?
Ya Rab, bu ne hüsrandır, İlahi, bu ne zillet?
Mazlumu nedir ezmede, ezdirmede mana?
Zalimleri adlin, hani öldürmedi hala
Cani geziyor dipdiri...Can vermede masum
Suç başkasınındır da niçin başkası mahkum?
La yüs'ele binlerce sual olsa da kurban;
İnsan bu muammalara dehşetle nigeh-ban!
Eyvah! Beş on kafirin imanına kandık;
Bir uykuya daldık ki; cehennemde uyandık
Madam ki, ey adl-i İlahi yakacaktın...
Yaksaydın a mel'unları...Tuttun bizi yaktın''
Mehmet Akif Ersoy
